Ανέκδοτο

Μια μέρα ξεκίνησε ο μπαμπάς χελώνα, η μαμά χελώνα και το χελωνάκι να πάνε για πικνίκ στην παραλία του ΓΕΡΑΚΑ - ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ - ΖΑΚΥΝΘΟΥ. Αφού λοιπόν, για να φτάσουν στον προορισμό τους, πέρασαν δέκα χρόνια,(ώσπου να ξεγελάσουν τούς Αθηναίους εκ Κολωνακίου αφέντες του πάρκου, τους φύλακες κλπ) κάθισαν να φάνε. Εκεί που άνοιξε η μαμά χελώνα το μπολ με τα κεφτεδάκια διαπίστωσε ότι ξέχασε να πάρει μαζί της το νερό, το λέει στον μπαμπά χελώνα και αποφασίζουν να στείλουν το μικρό χελωνάκι να πάει να φέρει από το σπίτι του Νιόνιου του Μαντόλα νερό. Προτού ξεκινήσει το μικρό χελωνάκι να πάει να φέρει το νερό, τους λέει:
- Εγώ θα πάω, αλλά αν βάλει κανένας χέρι στα κεφτεδάκια, δεν πάω!
Μετά από είκοσι δύο χρόνια δε φάνηκε ακόμα το μικρό χελωνάκι και ο πατέρας χελώνα λέει:
- Εγώ αρχίζω να τρώω γιατί με έχει κόψει η πείνα.
Τότε η μαμά χελώνα άρχισε να φέρνει αντιρρήσεις, αλλά με λίγη δυσκολία εκείνος κατάφερε να την πείσει.(Καλά δεν μπορούσε να νοικιάσει καμιά ομπρέλα και να περάσει η ώρα του ώστε να κοπεί η πείνα του? )
Κάποια στιγμή αφού είχαν φάει από πέντε κεφτεδάκια ο καθένας, πετάγεται πίσω από τους θάμνους το μικρό χελωνάκι και τους λέει:
- Έτσι είστε έ; Τρώτε τα κεφτεδάκια! Δεν πάω για νερό!